- عامل دوازدهم: مثبت‌اندیشی و خوش‌بینی
یکی از عواملی که در بهبود روابط همسران مؤثر است، خوش‌بینی به خود و دیگران است. افرادی که درباره خود مثبت‌اندیش‌اند، این احساس مثبت را به دیگران از جمله همسرشان نیز منتقل می‌کنند و آنان را به مثبت‌اندیشی وامی‌دارند.
افراد مثبت‌اندیش به همه امور زندگی احساس شور و هیجان دارند و خواست و توقعشان از زندگی به حدی است که دستیابی به آن برای‌شان امکان داشته باشد. آنها زندگی را دوست دارند و وقت خود را با شکایت یا آرزوی اینکه اوضاع جور دیگری باشد، تلف نمی‌کنند، در وجود آنها ناله و شکایت و آه نیست، اگر باران ببارد دوست دارند، اگر هوا گرم باشد به جای شکایت کردن با آن کنار می‌آیند. آنها توانایی عجیبی در لذت بردن از واقعیت‌ها دارند.
افراد مثبت‌اندیش اشتباهات خود را می‌پذیرند، اما وقت خود را بیهوده با ابراز پشیمانی یا احساس ناراحتی از کاری که کرده‌اند، تلف نمی‌کنند. آنان می‌دانند که هرگونه ناراحتی در لحظه حال فقط اعتماد به نفس را ضعیف می‌کند و پند گرفتن از گذشته بسیار بالاتر از پشیمانی و سرزنش است.
برعکس فردی که احساس ناخوشایندی به خود دارد، بی‌شک، این احساس ناخوشایند را به نحوی به دیگران نیز منتقل می‌کند.
زندگی با کسی که منفی‌نگر است بسیار سخت است. شخص منفی‌باف به تمام امور دنیا احساس بد و دید منفی دارد. از گرمی و سردی هوا، ترافیک، اوضاع جامعه و … می‌نالد و شکایت دارد. انگار هیچ‌وقت راضی و امیدوار نیست.
شخص منفی‌باف به دلیل انرژی منفی خود مدام بد می‌آورد و مشکلات یکی پس از دیگری گریبان‌گیر وی می‌شود. او زندگی خود را به دست روزگار، بخت و شانس می‌سپارد. در صورتی که نمی‌داند اگر کسی مثبت اندیش باشد انرژی‌های مثبت به سویش روانه می‌شود و درهای شادی به روی او گشوده می‌شود.[1]
برای تقویت مثبت‌نگری در زندگی زناشویی، انجام موارد زیر توصیه می‌شود:
همسر خود را همان‌گونه که هست بپذیرید. این تصور که همه انسان‌ها، باید خوب باشند و هیچ عیب و ایرادی نداشته باشند، تصوری غیرواقعی است. گاهی لذت زندگی در این است که با افرادی متفاوت با خود ارتباط داشته باشید. این تفاوت‌هاست که زندگی انسان را جذاب می‌سازد؛
به همسر خود اعتماد کنید. بدگمانی مخرب اعتماد است. سوءظن به همسر، منجر به تجسس، غیبت و سردی رابطه می‌شود. در صورتی که حسن‌ظن باعث جلب محبت همسر و افزایش علاقه او می‌شود.[2] مهم‌ترین ثمره خوش‌بینی و خوش‌گمانی آرامش و آسایش است؛
از هیچ گفته‌ای سریع نتیجه‌گیری نکنید، بلکه اول شنیده‌های خود را بررسی کنید. نمی‌توان ظاهر امر را پایه قضاوت قرار داد؛
نظر مثبت شما درباره ظاهر و رفتارهای همسرتان اعتماد به نفس او را افزایش می‌دهد و ارتباط میان شما را مستحکم می‌کند. اظهارنظر منفی و کلی مانند «تو چرا هیچ کاری را هیچ‌وقت درست انجام نمی‌دهی؟» در او احساس بدی به وجود می‌آورد، اعتماد به نفس او را کم می‌کند و موجب تیره شدن رابطه‌تان می‌شود. وقتی می‌خواهید اظهارنظر منفی کنید، آن را به نحوی بیان کنید که به تغییر رفتار او منجر شود؛
به همسر خود بی‌اعتنا نباشید. سعی کنید به آنچه انجام می‌دهد، به طریق مثبت توجه کنید؛
یکی از عوامل خوش‌گمانی، هم‌نشینی با خوبان است. هم‌نشینی با خوبان، منش آنها را به شما منتقل می‌کند و باعث حسن‌ظن دیگران به شما می‌شود. به همین دلیل سفارش شده است که زمینه‌های مثبت برای قضاوت دیگران ایجاد کنید و از فضاهای منفی و زمینه‌های اتهام دوری کنید. شوهری که همواره دیر به منزل می‌رود، به همسر خود دروغ می‌گوید، تلفن‌های مشکوک و حرکات سؤال برانگیز دارد، زمینه سوءظن را برای همسر خود ایجاد می‌کند. همچنین زنی که برای رفتارهای مشکوک و سؤال برانگیز خود توجیهی برای همسر ارائه نمی‌کند خود، زمینه‌ساز سوءظن همسر شده است و باید با توجیه منطقی و صحیح این زمینه را از بین ببرد؛
احسان به همسر و آسان‌گیری به او نیز باعث حسن‌ظن و کاهش مشکلات زندگی مشترک می‌شود؛
اگر همسرتان درباره دیر آمدن به خانه حساس است، به این مسئله دقت کنید و در این مواقع با او هماهنگ شوید؛
چنانچه همسر شما به تلفن‌های شما حساس است، از تماس‌های مخفی و شک برانگیز بپرهیزید؛
سعی کنید از نقل ماجراها و اتفاقاتی که بدبینی همسرتان را تقویت می‌کند دوری کنید؛
مخفی‌کاری عامل اصلی ایجاد بدبینی است. از انجام کارهای پنهان‌کارانه اجتناب کنید؛
قبل از هر گونه قضاوت و داوری در مسائل حساس از همسرتان توضیح بخواهید؛ زیرا با توضیح وی معمولاً دیگر جایی برای بدگمانی باقی نمی‌ماند؛
تا آنجا که ممکن است یکدیگر را در جریان کارهای هم قرار دهید؛ زیرا اصرار به کتمان و نگفتن برخی مسائل باعث بدگمانی طرف مقابل خواهد شد؛[3]
انسان شکاک رابطه خوبی با همسر خود ندارد. او نه می‌تواند فرد دیگری را دوست داشته باشد و نه می‌تواند معشوق و محبوب کسی قرار گیرد. برای درمان سوءظن نخست باید علت‌های آن را بررسی کرد، سپس برای رفعشان کوشید؛
گاهی بدگمانی و سوءظن ناشی از مشکلات تربیتی در دوران کودکی است؛ مثلاً پسری که مادرش او را در دوران کودکی ترک کرده است، ممکن است به زنان از جمله همسر خود دچار بدگمانی شود و فکر کند همسرش هم او را ترک خواهد کرد. همچنین کودکانی که در خانواده‌هایی که پدر همیشه به مادر مشکوک بوده یا سوءظن داشته است تربیت می‌شوند، بعدها دچار نوعی بدگمانی و سوءظن به همسران خود می‌شوند؛
بعضی افراد آنچه در خود می‌یابند، در دیگران نیز تصور می‌کنند و این خود دلیل بدگمانی آنها می‌شود. مثلاً شخصی که قبل از ازدواج با افراد مختلفی از جنس مخالف رابطه داشته است، اکنون فکر می‌کند همسرش نیز چنین است یا کسی که همواره دروغ می‌گوید، دیگران را نیز دروغگو می‌پندارد. برای درمان چنین فردی ابتدا باید او را از بدی‌ها جدا کرد، سپس با ارائه نمونه‌ای از انسان‌های پاک و زندگی‌های صحیح، به او نشان داد هنوز هم افرادی هستند که با داشتن زندگی سالم از این گونه حربه‌ها برای رسیدن به اهداف خود استفاده نمی‌کنند؛
بعضی افراد باورهای نادرستی دارند. مثلاً: همه مردان به زندگی خود وفادار نیستند یا همه زنان مثل هم‌اند. این افکار باعث می‌شود شخص به همسرش نیز با همین قاعده خیالی تفکر و رفتار کند.برای درمان این افراد که یک خصلت را برای جمعی به کار می‌برند، باید باورهای نادرست را تصحیح کرد. مثلاً با ارائه الگوهای مناسب از اطرافیان و دوستان معتمد همچنین الگوهای مذهبی و دینی، ذهنیت و باورهای غلط این اشخاص را از چهارچوب قواعد کلی و خیال‌بافی‌های منفی به سمت باورهای درست و تلقین‌های مثبت تغییر داد.
بدبینی از نظر طب سنتی
افرادی که مزاجشان سوداوی (سرد و خشک) است، معمولاً سوءظن و بدبینی بیشتری نسبت به دیگر مزاج‌ها دارند. برای از بین بردن بدبینی آنها باید مزاجشان را تعدیل کنید. خوراکی‌هایی که گرمای ملایم و تدریجی ایجاد کنند، مثل: گوشت گوسفندی، گوشت کبک، خرما (روزانه)، انجیر و کشمش مداوم، برای این افراد مناسب است.
سودا را با شربت گس‌مزه نیز می‌توان تعدیل کرد؛ شربت «سرکه شیره». میزان سرکه خانگی به تناسب مزاج فرد تعیین می‌شود. مثلاً نسبت 5 به 2 (شیره و سرکه)
فصل بهار، فصل مناسبی برای تعدیل مزاج سوداوی‌هاست.[4]
[1]. ر.ک: ویتامین‌های عشق و صمیمیت؛ رازهای شاد زیستن و نفوذ بر همسران، احمد حلت، منصوره آرام‌فرد، ص 125 و 126؛ خانم‌ها آهنربا باشید، حسنعلی میرزابیگی، ص 45 و 46.
[2]. عیون الحكم و المواعظ (للیثی)، ص 435.
[3]. صمیمانه با همسران، محمدعلی قاسمی، 167-172.
[4]. توصیه‌های حکیم حسین خیراندیش.
